ZAWIESZENIE DZIAŁALNOŚCI BLOGA

Hej, dziś nadszedł dzień, w którym postanowiłyśmy na jakiś czas zaprzestać dodawania postów i zrobić sobie przerwę. Dlaczego tak? Jest szkoła, mało czasu, też problem sprawia brak weny oraz chęć odpoczynku od smutnych i depresyjnych tematów. Po prostu potrzebujemy przerwy, detoksu. Nie znaczy to, że właśnie kończymy naszą działalność związaną z blogiem, mamy nadzieję, że przyjdzie moment, w którym wrócimy do działania i znów zaczną pojawiać się posty. Mamy nadzieję, że podobało Wam się to, co mogliście tu przeczytać i będziecie czekać na nasz powrót. Do kiedyś!

Drømme, Hoppas & Impuremind

Pociąg

Jadę pociągiem
Słucham muzyki
Jestem wśród ludzi,
Ale mimo wszystko jestem
Sama
Wszyscy rozmawiają między sobą,
Śpią, lub robią coś w telefonie
Znużeni dużym ruchem
Przerywanym krótkim snem
Część osób cieszy się,
Że wraca do domu
Część nie
Gdzie jestem ja?
Sama nie wiem
Nie było najlepiej
Nie było najgorzej
Było super
Ale też się zawiodłam
To skomplikowane...

~Impuremind~

Zwiększamy świadomość. Zespół lęku napadowego

Zespół lęku napadowego to jedno z zaburzeń nerwicowych, które charakteryzuje się napadami intensywnego lęku (inaczej: atakami paniki). Ataki paniki pojawiają się zazwyczaj bez wyraźnej dla pacjenta przyczyny.

Objawy to między innymi:

- palipitacje serca;
- duszności;
- ból w klatce piersiowej;
- drżenie ciała;
- nudności;
- derealizacja i depersonalizacja;
- uczucie drętwienia bądź mrowienia w różnych częściach ciała

Napadom paniki niemal zawsze towarzyszy lęk przed utratą kontroli nad sobą lub lęk przed śmiercią.

Wymienione objawy często prowadzą do wystąpienia tak zwanego lęku oczekiwania, to znaczy przed nieprzewidywanymi napadami lęku i sytuacjami, w których utrudnione jest uzyskanie natychmiastowej pomocy i wsparcia. To z kolei prowadzi do obaw przed opuszczeniem domu, znalezieniem się w tłumie, przed korzystaniem ze środków komunikacji publicznej (czyli, innymi słowy, do rozwinięcia się agorafobii).

 Ataki te trwają zazwyczaj od kilku do kilkunastu minut. Ich częstotliwość w przebiegu zespołu lęku napadowego może wahać się od kilku w ciągu miesiąca po nawet kilkadziesiąt dziennie.

Leczenie może obejmować oddziaływania psychologiczne i farmakoterapię. Wskazana jest też psychooedukacja - dotycząca mechanizmu lęku, napadu panicznego, przebiegu zaburzenia.

~Hoppas

Strach i samotność

Nie cierpię, gdy tak znienacka przychodzi strach.
Strach przed otoczeniem,
Ludźmi,
Ocenianiem,
Odrzuceniem.
I tu chodzi o każdego
Nieznajomego, którego minę w drodze do szkoły,
Znajomego, z którym widzę się raz na rok,
Przyjaciela, któremu wiem, że na mnie zależy,
Członka rodziny, którego kocham nad wszystko.
Każdy jest elementem, który może zranić mnie w każdej chwili.
Tak, ty też.
Ale spokojnie.
Rani mnie każdy,
Czyli ja także.
Mój umysł oraz myśli zabijają mnie od środka.
Nie pozwalają odpocząć, dając mi obraz śmierci i bólu po stracie bliskiej mi osoby.
Boję się, że to się stanie.
Boję się, że nie pożegnam tej osoby.
Boję się, że nie będzie ze mnie dumna.
Że nie zasługuję na jej przebaczenie po tym wszystkim, co jej zrobiłam.
Że już nigdy nie poczuję jej bliskości, którą tak kocham.
Boję się, że samotność po stracie nie pozwoli mi dalej egzystować.
Samotność...
Już ją odczuwam.
Mimo, że mam ludzi, którzy mnie wysłuchają, spróbują pomóc, podtrzymać przy życiu
I tak czuję, że jestem sama.
Nikomu nie mogę ufać.
Wszyscy są wrogami, którzy chcą dla mnie źle...
Muszę się ukryć...
NIE
Masz przyjaciół.
MASZ
I możesz im ufać.
Nie mogę dać mym demonom przejąć kontroli.
One są prawdziwymi antagonistami w tej historii.
Im nie mogę ufać.

"Nobody thinks what you think, no one
Empathy might be on the brink of extinction
They will play a game and say
They know what you're going through
And I tried to come up with an artistic way to say
They don't know you, and neither do I"

~Impuremind~

Już nigdy nie będę zdrowa

"Wszystko będzie dobrze"
"Jutro będziesz czuć się lepiej"
"Masz zły nastrój? Zjedz czekoladę, lub weź leki"
"Przecież leki działają! Dlaczego czujesz się źle?!"
A no tak, bo choroba zmieniająca nasz mózg w pewnym momencie zniknie raz na zawsze i nigdy nie wróci.
NIE.
Ona będzie ze mną zawsze.
To, że gorszy epizod minął, nie oznacza, że już nigdy nie powróci i znów wszystkiego nie popsuje.
Ona czeka.
Ona czeka na chwilę słabości.
Chwilę, gdy Twój organizm otworzy swe drzwi i da jej wejść.
Kiedy akurat coś, lub ktoś Cię zrani.
Kiedy akurat przeglądasz jakąś stronkę i zobaczysz zdjęcie chudej dziewczyny z wystającymi kośćmi, i pomyślisz: "Kurde, też tak chcę".
Kiedy akurat ktoś obdarzy Cię krzywym spojrzeniem.
Wtedy furtka się otwiera, zaprasza dawne demony do środka.
Ale one tak szybko nie odejdą, skoro już wiedzą, jak się bronisz.
Już nie będzie tak łatwo.
Jednak w pewnym momencie odejdą.
Znów.
Znów dadzą poczuć się pewnie, podnieść się.
Pozwolą ci odrestaurować siły.
A następnie znów wrócą.
I będzie jeszcze gorzej.

~Impuremind~

Zwiększamy świadomość. ADHD

Nadpobudliwość psychoruchowa, czyli ADHD, to inaczej zespół neurorozwojowych zaburzeń psychicznych. Szacuje się, że dotyczy 3-8 % dzieci wieku 7-13 lat, w przeważającej ilości chłopców. Z czasem objawy mogą ustępować, jednak nie zawsze się tak dzieje - z tego powodu zdarzają się przypadki diagnozowania ADHD u dorosłych. 

Jakie są objawy ADHD? 

• - zaburzenia koncentracji (bardziej u chłopców) i uwagi (bardziej u dziewcząt) 
• - nadpobudliwość 
• - dysleksja 
• - dysortografia 
• - impulsywność 
• - chwiejność emocjonalna 
• - gadatliwość 
• - łatwe rozpraszanie dziecka 
• - agresja 
• - stany lękowe 
• - chaotyczny styl życia 
• - skłonność do uzależnień 
• - niezdolność do nauki 

Rozpoznawanie 

Jest dosyć trudne, ponieważ polega przede wszystkim na obserwacji dziecka i wywiadzie przeprowadzonym przez lekarza. Poza tym, diagnostyka powinna zawierać badanie neurologiczne, EEG (elektroencefalografia), badanie psychologiczne, ocenę ilorazu inteligencji i badanie pediatryczne. 

Leczenie 

Powinno obejmować oddziaływanie psychospołeczne, psychoterapię oraz farmakoterapię. Pomoc powinna być dobrana odpowiednio do potrzeb dziecka, ale także do jego rodziców, opiekunów i nauczycieli. Jedną z najlepszych form psychoterapii są warsztaty, które uczą dzieci, jak sobie radzić z objawami nadpobudliwości. W psychoterapii udział biorą nie tylko one, ale także ich rodzice, którzy dowiadują się, jak skutecznie stosować pochwały, nagrody oraz konsekwencje. 

 Leczenie farmakologiczne polega na stosowaniu leku o nazwie metylofenidat, który zwiększa ilość dopaminy, której poziom w mózgu chorego dziecka jest obniżony. Jednakże lek ten nie zwalcza przyczyn choroby i jest skuteczny tak długo, jak jest stosowany.  

~Impuremind~